Het is al wat later in de middag als ik de auto parkeer in de buurt van de Korenmolen van Waardenburg. De molenaar is nog druk in de weer, de wieken doen hun werk. Vandaag ga ik struinen door de uiterwaarden langs de Waal.

Ik wandel langs het fraaie kasteel Waardenburg het Parkbos Neerijnen in. De eerste toren van het kasteel werd al in 1265 gebouwd en werd in de loop der eeuwen uitgebreid. Het kasteel in zijn huidige vorm staat er sinds de 17^e eeuw. Tegenwoordig is de Academie voor de Rechtspraktijk gehuisvest in dit prachtige gebouw.

Aan de andere kant van het Parkbos vind je, iets van de looproute af, Huis Neerijnen. Dit gebouw, ook wel Kasteel Neerijnen genoemd, werd medio 14^e eeuw gebouwd en rond 1600 verrees er een nieuw huis. Het gebouw is niet publiek toegankelijk, maar dat is de ervoor gelegen kasteeltuin wel. Tot 2019 fungeerde Huis Neerijnen als gemeentehuis. Mocht je interesse hebben, Huis Neerijnen staat momenteel te huur…

Over de Waalbandijk, die verderop overgaat in de Waaldijk, loop ik richting Opijnen. Door de hoge ligging heb je een mooi uitzicht op de omgeving. Er staan pittoreske oude dijkhuisjes tegenaan gebouwd. Het is duidelijk dat je hier door de Betuwe loopt, verschillende fruitteeltbedrijven passeer ik. De fruitbomen beginnen inmiddels langzaam in bloei te komen.

Bij Opijnen loop ik vanaf de Waaldijk naar beneden en door een hek duik ik de uiterwaarden in. Het is fantastisch wandelweer met een lekker voorjaarszonnetje, maar druk is het hier zeker niet. Ik geniet dan ook van de rust om mij heen. In 2019 is de herinrichting van de Heesseltsche Uiterwaarden voltooid. In opdracht van Rijkswaterstaat is er veel grond verplaatst en zijn plassen ondieper gemaakt. Dit moet in de komende tijd resulteren in nieuwe natuur, goed voor flora en fauna. Zeldzame plantensoorten zullen terrein gaan winnen, de visstand in de diverse wateren zal beter worden.

In de verte stuit ik op een grote groep Konikpaarden, die vrij rondlopen in dit gebied. Het zijn er een stuk of dertig, waaronder ook een aantal veulens. Mooi om te zien dat zij hier de ruimte hebben, ze rennen speels achter elkaar aan. De paarden zorgen hier voor de begrazing, zodat het gebied niet dichtgroeit en de vegetatie gevarieerd blijft.

Ik ga links een plas over. Bij de herinrichting is er hier een vlonderbrug over het water gelegd. Vanaf de overkant loopt een visser me tegemoet en gaat kijken of de vissen een beetje willen bijten. Ik verlaat via een hek even de uiterwaarden. Tussen 2 plassen door volg ik een pad. Na een kleine 10 minuten maak ik een haakse bocht en loop door een hek opnieuw de uiterwaarden weer terug in. Het is heerlijk struinen hier. Paden zijn er niet echt, kijk zelf maar waar je loopt. Er grazen hier ook nog wat Hereford koeien, verderop liggen 2 kalfjes te genieten in het zonnetje. Via een fraaie rij knotwilgen, die de herinrichting hebben overleefd, kom ik weer bij de groep Konikpaarden. Ik moet even zoeken waar ik er op de beste manier op gepaste afstand voorbij kan lopen.

Ik ga een bruggetje over dat leidt naar een smalle langsdam. Deze langsdam scheidt de brede hoofdgeul voor de scheepvaart en de smallere oevergeul. Langs de Waal zijn meerdere van dit soort langsdammen aangelegd, die o.a. bij zouden moeten dragen aan natuurontwikkeling en recreatie. Het paadje over de dam is echt smal, zeker als ik verderop 2 koeien erop zie staan waar ik langs moet. Zij blijken echter veel minder aandacht voor mij te hebben dan ik voor hen. Vracht- en containerschepen varen voorbij. Aan het einde van de langsdam ga ik de Waaldijk weer op en laat de prachtige Heesseltsche Uiterwaarden achter me.

Ik loop weer terug richting Neerijnen. In plaats van over de dijk loop ik, daar waar het kan, door het gras onder de dijk langs. De zon is al aan het dalen en geeft een mooie schittering in de wateren die ik passeer. Vanaf de Waalbandijk ga ik links de Rijswaard in. Een mooie uitgestrekte uiterwaard, waar vele vogelsoorten zich thuis voelen. Struinen kun je hier niet, het te volgen pad is eenvoudig te volgen vanwege de afrasteringen die erlangs staan. Een klein stukje loop je strak langs de Waal, daarna loop je weer tussen de groene grasvelden door. In de waterplas die ik passeer voelen vele ganzen zich thuis. Een reiger vliegt over en gaat er ook een rustig plekje zoeken. Voordat ik de Waalbandijk weer oploop, stuit ik nog op een oorlogsmonument, een gedenksteen met de tekst “dank aan hen die streden”.

Ik passeer nog het Natuurhistorisch Museum de Oersprong, dat in een heel klein gebouwtje tegen de dijk geplakt zit. Het pad achter het Kasteel Waardenburg om brengt me weer bij het startpunt. De wieken van de molen staan inmiddels stil. Het werk van de molenaar zit erop, net als voor mij. Ik hoop dat hij net zo van deze dag genoten heeft als ik!